‘Wat gaan we nou doen? In de zomervakantie. Waarheen, hoelang?’ Ik hang lui op de tuinbank in het lentezonnetje, met mijn man en mijn twee beste vrienden cappuccino en chocolademuffin.

We overleggen.
Gaan we binnen Europa of buiten Europa? Binnen.
Vliegen of auto? Auto.
Italië? Het eten, de mensen, de stadjes en het luieren aan het zwembad? Heerlijk!
Of Spanje? Tapas, de zwoele avonden, de geweldige kustlijn, de woeste golven? Ook fijn!
Of Frankrijk? De wijn, de lavendelvelden. De rust. De taal? Hm…
Of een keertje Portugal? Zon, zee, cultuur. De visrestaurants! Met de auto? Te ver.
Opnieuw naar Engeland? Weet je nog, die regen?
Weer rondreizen? Leuk, afwisselend. Steeds weer pakken. Autodagen? Deze keer niet.

We vragen het de kinderen. Nog meer meningen. De één wil het strand, de ander een zwembad. De één wil naar hét kiprestaurant in Spanje, de ander wil alleen maar pizza. De één wil een park, de ander wil een agriturismo. De één wil een voetbalveld, de ander een tafeltennistafel. De één wil naar Euro Disney (dat was geen optie), de ander wil naar Rome. In ieder geval wil niemand Frans praten. Dan nog liever Duits.

Duits? Dat spreken ze ook in Oostenrijk. Kunnen we bij een meer? Ja. Kunnen we dan een keer niet alleen maar wandelen? Ja. Kunnen we mountainbiken? Ja. Kanovaren? Ja. Zwembad? Ja.  Zomerskiën? Ja. Eten? Kaiserschmarrn, Wienerschnitzel, pommes frites, apfelstrudel, knoblauchsuppe, goulash! Zon? Kan. Kan ook niet. Wenen? Ja! Gaan we dan naar ‘die’ familie van je oma? Leuk! Dat is trouwens ook jullie familie en dan moet je in ieder geval Duits praten. Oei… Met bier op gaat het beter! Daar zijn we te jong voor. Dat klopt. Ze hebben wel een zwembad in de tuin. Cool! Zo gaan we nog even door. En besluiten we uiteindelijk om – via Wenen – voor een sportieve vakantie te gaan op één plek. Ergens in de bergen van Oostenrijk. Waarschijnlijk dan… Ik heb namelijk gehoord dat Zweden ook heel mooi is. En avontuurlijk. Hoe is het eten daar?