‘Mam, ik heb nu echt een heel goed nummer gehoord. Ik denk niet dat je het kent.’
Zo begint mijn twaalfjarige ons gesprek in de auto. Er wordt haastig gezocht op zijn Spotify-account, de mobiele telefoon wordt met het aux-snoertje aangesloten op de aux-aansluiting. De volumeknop wordt alvast naar 20 gedraaid. Alle omstandigheden worden geoptimaliseerd voor de grote onthulling.
‘Ben je er klaar voor?’ vraagt hij de spanning opbouwend.
‘Helemaal!’ zeg ik nieuwsgierig.
‘Daar komt tie!’
Al na de eerste tonen weet ik om welk nummer het gaat. Met twee handen aan het stuur begin ik mee te swingen op het ritme van de trompetten en de drums.
‘Goed, hè?’ zegt hij vol trots.
‘Zeker!’ beaam ik.
Na 20 seconden zing ik mee: ‘Do you remember, the 21st night of September?’
‘Je kent het? Is uit de film Night at the Museum! Klinkt lekker, hè?’
‘Geweldig!’ en ik zing verder, ‘ba de ya – say do you remember.’
‘Uit de film In-tatsj-e-bols, toch? Met die gehandicapte man en die man uit Afrika, die was echt dope,’ bromt een andere zoon vanaf de achterbank.
‘E-toe-sjaa-bl,’ verbeter ik.
‘Zeker weten uit Night at the Museum!’
‘Zeker weten uit Intouchable!’ (nu goed uitgesproken)
‘Zeker weten uit mijn tijd!’
Ai. Dat klinkt als een vies woord. Iets dat niet goed meer is. Oud, bedorven. Niet hip. Passend bij bejaarden, zoals je ouders. Volk uit de prehistorie. Een bijna uitgestorven ras. Mensen die vrolijk worden van U2, Sade, Fleetwood Mac en Simply Red. Fout volk dat naar 40-Up dansfeesten gaat.
Het blijft even stil.
‘Weet je dat wel zeker, mam?’ zegt de een.
‘Ja, jij kunt je ook vergissen,’ zegt de ander.
‘Zeker weten het nummer September van Earth, Wind & Fire: mijn tijd! Hoewel, ik heb wel het idee dat deze versie een iets hoger tempo heeft dan het origineel.’
De afspeellijst wordt snel geraadpleegd.
‘Het is een remix. Sneller dus. Meer muziek voor ons.’ Opluchting alom, de eer gered.
Sneller. Maar niet te snel voor mij. Ik zing stug door, slechts een klein beetje buiten adem en vasthoudend aan de belangrijkste woorden: ‘Remember, dancing in September, golden dreams and shiny days!’
Foto: nl.forwallpaper.com
16 Reacties
Leuk geschreven weer Jacqueline!
@Monique Dank je wel! Blijft een heerlijk nummer hè? 🙂
Haha! Die generatiekloof blijft maar bestaan…. 😉
@Carla Het lijkt er wel op… 😉
Haha..prachtig dit Jacqueline..en heel herkenbaar…sta te douchen en schalt er muziek uit de slaapkamers van de jongens..waarvan ik denk
Jee die ken ik ook…van lang geleden…dank je
@Antoinette Graag gedaan! 🙂 Het is voor ons leuk om te zien/horen dat de muzieksmaak van onze kinderen soms dicht bij onze muzieksmaak ligt (en soms ook niet… ;-)).
Leuk geschreven!
@Hugo Herken je het? 😉
LEUK!!!!!l U2, Fleetwood Mac, Simply Red en foute 40-Up dansfeesten.
@Frans En Earth, Wind & Fire! 🙂
Hahaha, heerlijk de muziek uit onze tijd en de remixen .
En de reacties van de kids is geweldig!
@Sharmila Ja, de remixen geven onze muziek af en toe zelfs een nieuwe impuls! 🙂
Met veel plezier gelezen!
@Marianne Dank je wel! 🙂
Ja, ik voel me af en toe ook een ouwe taart die he-le-maal niets meer van de jeugd van tegenwoordig begrijpt. Ze schamen zich af en toe gewoon voor je als je staat mee te blèren en te swingen op een gouwe ouwe. Kon ik daar voorheen nog keihard om lachen en expres doorgaan, word ik daar nu best wel eens stil van. Menen ze het echt echt?
@Monique Of ze het menen of niet, gewoon lekker doorgaan! 😀 😉