Ik maak nooit iets mee, maar op zondagavond 5 februari wel. Ik bevond mij die avond in een Chinees restaurant ergens in Den Haag. Ik houd niet van Chinees eten, te zoutloos, te flauw, maar mijn schoonmoeder wel en het was haar tachtigste verjaardag waardoor zij mocht bepalen waar dit heuglijke feit gevierd zou worden. ‘Jas of halen?’ vroeg de mevrouw direct bij de ingang. Wij keken haar vragend aan. ‘Jas of halen?’ ze tikte ongeduldig met een kleerhanger tegen haar dij. Vlug trokken we onze jassen uit in de te krappe gang. Ongelukkig draaiden we koud om elkaar heen tot we het sein kregen om mee te lopen met de ober: ‘Jullie volgen?’ vroeg hij. Hij wachtte niet op een antwoord en verdween in het met oudroze tafelkleden gedekte restaurant en leidde ons naar ver achter in de zaak waar een treurige slinger aangaf dat hier het feest moest zijn. De zwarte piano hield zijn klep stug dicht. We waren te vroeg en doodden de tijd met het leegeten van alle mandjes kroepoek. Nadat iedereen gearriveerd was, kon het grote kiezen beginnen. Vierhonderdendrieënzestig keuzes. ‘Weet u het al?’ vroeg een dame na een paar minuten. Iedereen keek mij hoopvol aan. Ik was net bij gerecht elf. ‘Doe mij maar hetzelfde,’ en ik knikte naar mijn linkerbuurman. Kort daarop draafde een kolonne rechauds en roestvrijstalen bakjes onze kant op. Toen begon het. Iedere schaal die rechts aankwam, werd links voor mij neergezet. Iedere schaal die links aankwam, vond zijn weg naar rechts. Deze Chinese armen waren kort. Hierdoor hapte ik meerdere keren naar lucht als de kelner in kwestie eerst zijn onderarm, vervolgens zijn bovenarm en tot slot zijn oksel in mijn gezicht liet rusten. Daar waren de kruiden gebleven. Hij bleef tot aan de eindafrekening trouw aan zijn gebrek aan ruimtelijk inzicht.

En nu nog even een gedicht. Het is van de dichter Gé Tol. Ik heb het gekozen voor de ober met liefde voor zijn vak, op zoek naar de liefste combinatie in een ideale situatie.

Liefde

Ovulatie, obstipatie,
irritatie, irrigatie,
spanning zonder spatie,
op zoek naar de liefste combinatie.

Helaas ontstaat de ideale situatie
nooit zonder flink wat transpiratie.

Proza Imitatio – Ik maak nooit iets mee, Guus Middag.
Dactylus, academie voor schrijfdocenten, 2017.