Herinneringen aan … [deel 18]

Een fijne autobiografische schrijfopdracht is schrijven over een van je favoriete leraren van de middelbare school. Zelfs degene die een bloedhekel had aan die periode, weet toch vaak een leraar of lerares te benoemen die hem of haar lichtpuntjes bezorgde in de levensfase die gelijk oploopt met de onstuimige puberteit. Dat kan de leraar zijn die geweldige klassenavonden organiseerde of de lerares die je in haar vrije tijd door de Duitse regelmatige en onregelmatige werkwoorden heen hielp. De leraar die tijdens de buitenlandreis mee de kroeg indook en daar over zijn avontuurlijke wereldreizen vertelde. Dát leek jou ook wel wat!  Of de lerares die altijd koekjes bij zich had als beloning na een pittig proefwerk.

Mijn favoriete leraar was oud. Zeg maar mijn leeftijd van nu. Hij was kalend en had een smal gezicht met een haviksneus. Liep altijd in een grijs kostuum en duldde geen tegenspraak of wanorde in zijn les. Ik kan me niet herinneren dat ik hem ooit heb zien lachen. Velen, ook ik, waren een beetje bang voor hem. Toch denk ik als eerste aan hem, als ik mijn favoriet moet benoemen. Hij had de gave om de geschiedenis zo boeiend en levendig te vertellen, dat ik aan zijn lippen hing als hij begon te praten. Het was niet alleen een uurtje luisteren, het zorgde er ook voor dat je de droge feiten beter leerde begrijpen. En dat maakte het leren weer een stuk eenvoudiger. Hij had een beeld geschapen rondom de geschiedenis door zijn manier van lesgeven. Hij bezat de kunst van het vertellen.

Heb jij nu ook een favoriete leraar of lerares in gedachten? Ik ben benieuwd welke en waarom!