‘En alleen de vogels vliegen van Oost- naar West-Berlijn.
Worden niet teruggefloten, ook niet neergeschoten.
Over de muur, over het IJzeren Gordijn,
Omdat ze soms in het westen soms ook in het oosten willen zijn.
Omdat ze soms in het westen soms ook in het oosten willen zijn.’
(Over de muur – Klein Orkest)

Eind september ging ik voor het eerst in mijn leven een paar dagen naar Berlijn. Een geweldige stad, werd mij van alle kanten verzekerd; veel musea, prachtige gebouwen en groene parken.

Gewapend met onze regenjassen, reisgids en smartphone zwierven wij drie dagen rond door de stad. We zagen de Brandenburger Tor, de Reichstag, de Siegessäule, de Potsdamer Platz, Checkpoint Charlie (museum), de boulevard Unter den Linden en de Hackesche Höfe. Deze toeristische hoogtepunten waren mooi en belangrijk voor onze beeldvorming van de geschiedenis van de wereldstad.

Waar we geraakt werden, was al dwalend op het stenenspoor van de voorbije muur. Door de verhalen van geslaagde en mislukte pogingen om de grens van Oost naar West te passeren. Door de verhalen van geliefden die elkaar 28 jaar hebben moeten missen. Door de ‘shoot-to-kill’-orders maar ook door de soldaten die een oogje dichtknepen (met gevaar voor eigen leven).

De vele Stolpersteine deden ons steeds weer stilstaan en beseffen hoe gruwelijk en onbegrijpelijk een oorlog is. Het Skulptur Der Tisch (een verlate kamer) ter nagedachtenis aan de Jodenvervolging maakte dit gevoel visueel en nog tastbaarder.

De rust in de parken en de kunst in de musea van het Museuminsel brachten balans in de dagen. De enorme diversiteit aan culturen en nationaliteiten deden ons culinair smullen. We aten Japans, Vietnamees, Italiaans en Russisch. De mensen waren vriendelijk en behulpzaam en we voelden ons voortdurend welkom en veilig. De tijd ging te snel – zoals vaak – dus wij gaan zeker terug naar Berlijn. Hier hadden we nog dagen kunnen verblijven zonder verveeld te raken. Ik ben benieuwd wat jouw ervaringen zijn met deze wereldstad!