De schrijfopdracht – 15 juli 2020
Fijn om je hier te zien! Dat je op deze pagina bent beland, betekent dat je de eerste stap naar je verhaal hebt gezet. Volg de verdere stappen hieronder en ervaar hoe leuk het is om te spelen met taal en ontdek dat ook jij kunt schrijven!

Je hebt nodig
Pen, papier en een wekker.

Goed om te weten
Dit is een autobiografische schrijfopdracht. Schrijf je liever fictief? Laat dan je fantasie los op een denkbeeldig personage en zijn/haar gekozen kleur. Onderaan deze pagina zie je een voorbeeld van een autobiografisch verhaal en een voorbeeld van een fictief verhaal. Beide verhalen zijn geschreven door deelnemers aan de schrijfactiviteiten van Het Verhaal Achter.

Warming-up
Kijk om je heen. Welke kleuren zie je allemaal? Kies één willekeurige kleur en schrijf deze in het midden van een leeg vel papier. Zet een wekker op drie minuten en schrijf om de gekozen kleur in steekwoorden (dus géén zinnen) alles wat je te binnenschiet met deze kleur in gedachten. Het resultaat noem je ook wel een associatiewolk of spinassociatie.

Bedenk dan dat je een sjaal cadeau krijgt in deze kleur. Ben je blij? Is het een kleur waar jij je comfortabel bij voelt? Of ga je hem nooit aantrekken? Vind je de kleur bij je passen of niet? En waarom wel of waarom niet?

Schrijven
Zet een wekker op tien minuten. Schrijf een korte tekst over de gekregen sjaal in de bewuste kleur. Maak gebruik van de steekwoorden uit je associatiewolk om je gedachten en gevoelens omtrent de kleur vorm te geven. Schrijf je tekst in de eerste persoon (ik-vorm).

Als de tijd om is, ga je woorden tellen. Je tekst mag namelijk niet langer zijn dan 150 woorden, heb je er meer dan zul je moeten schrappen. Heb je er minder, dan hoef je niet aan te vullen, tenzij je dat zelf wilt. Schrappen is lastig, maar maakt je tekst altijd scherper. Kijk bijvoorbeeld naar overbodig geplaatste bijvoeglijke naamwoorden en dubbele zinnen. Staan er woorden en/of zinnen in je tekst die te mooi zijn om zomaar weg te gooien, sla ze dan op in een ander bestand. Ze kunnen altijd nog eens van pas komen in een van je andere teksten.

Delen
We nodigen je uit om je verhaal te delen. Dit is natuurlijk niet verplicht maar wel leuk. Je mag je tekst als een reactie op dit bericht achterlaten of je mag het delen op je persoonlijke social media-kanalen (Facebook, Instagram of Twitter). Vergeet niet om de hashtag #ZoetermeerSchrijft te gebruiken. Zo kunnen we elkaar als schrijvers altijd terugvinden.

Tot slot
Veel succes en bovenal veel schrijfplezier! We kijken uit naar jullie kleurrijke verhalen!

Initiatief
Dit is een schrijfopdracht van Jacqueline van Zwieteren (Het Verhaal Achter) i.s.m. Bibliotheek Zoetermeer voor Zoetermeer Schrijft.

Voorbeeld van een autobiografische tekst:

Lavendelblauw

Als die sjaal van zuiver wol zou zijn, heerlijk licht en glas geweven, zo’n superkwaliteit cashmere die als zijde langs je huid glijdt, ja dan – zou ik heel erg mijn best gaan doen hem bij mij te laten passen. Lavendelblauw is een mooie kleur maar past niet bij mij, het maakt me wat flets.

Combineren met diep inktblauw kan helpen, of zacht, met roze en zilvergrijs. Ik zou hem ook kunnen borduren met 1000 bloemetjes in regenboogtinten, of appliqueren in een geometrisch patroon, zodat hij uniek wordt en er vanzelf vele kleuren worden toegevoegd.

Wel een praktisch cadeau, zo’n sjaal, veel handiger dan een vest. Ik heb het talloze keren per dag warm, kort erna koud, dan weer gloeiend heet. Een sjaal sla je behaaglijk even om de schouders als je rillerig bent en laat je even snel en onopvallend weer afglijden als het te warm is. Ideaal bij opvliegers!

Voorbeeld van een fictieve tekst:

Paars

Voorzichtig trek ik het plakband los van het cadeaupapier. Een donkerpaarse sjaal komt langzaam tevoorschijn. Mijn vingers glijden over de stof en ik ga vijftig jaar terug in de tijd.

Oma had een moestuin. Met aardappels, andijvie, wortels en rode kool. Als ik in de herfst kwam logeren, liep ze de krakend houten trap af naar de kelder om drie stevige zoetzure appels te pakken. Ik mocht ze schillen met een bot mes. Uren deed ik erover. Oma schilde ondertussen de aardappels en sneed de kool. Op het vuur kleurde de kool na toevoeging van mijn stukjes appel langzaam steeds paarser. Terwijl ik de tafel dekte, bakte oma de speklapjes krokant. Ze streek zuchtend met de bovenkant van haar hand de losgeraakte haren uit haar bezwete gezicht. Ik deed haar na, ze moest lachen.

Zorgvuldig wikkel ik de lange sjaal om mijn nek. Hij voelt zijdezacht.