Ik had nog nooit een openboekexamen gedaan en juist dat maakte dat ik zenuwachtiger dan ooit voor het examen seniorencoach was. Mijn studerende kinderen begrepen er niets van.
‘Je boeken erbij houden? Dat is juist supermakkelijk.’
Voor mij dus niet. Ik kreeg het idee dat ik juist nu álles moest weten en dan ook nog eens wáár het in het boek stond om terug te kunnen vinden mocht ik het even niet meer weten. Vroeger (je weet wel, toen alles nog beter was) leerde ik voor een 5,5 en dat beviel prima. Soms moest het iets meer zijn en soms kon het iets minder zijn. Lekker overzichtelijk, in ieder geval voor mij.

De jongens lachten me vooraf uit maar keken na afloop vol ongeloof toen ik ze vertelde dat ik tijdens het gevreesde examen mijn kamer en bureaublad anderhalf uur in beeld moest houden en mijn laptopscherm moest delen met het examenbureau. Nee, dat hadden zij nog niet meegemaakt, dat moest wel vervelend voor mij zijn geweest, want nu had ik niks kunnen Googelen. Dat ik dat helemaal niet van plan was geweest, vonden ze onvoorstelbaar.

Mijn vroegere studeren versus mijn tegenwoordige studeren; vroeger (toen alles helemaal niet zo veel beter was) had ik een hekel aan alles wat met leren (lees school) te maken had. Ik kon het wel maar wilde het niet, zeg maar een vorm van puberaal protest tegen het continu testen van kennis over lesstof waar ik niks mee had. Tegenwoordig (nu alles toch best leuk blijkt) leer ik omdat ik het fijn vind, ik kies wat mij interesseert, waar ik me (verder) in wil ontwikkelen, waar ik plezier in heb. In de twintig jaar die tussen de mislukte economiestudie (bij weinigen bekend omdat het nou eenmaal minder leuk is om over mislukkingen dan over successen te vertellen) en de drang om toch te gaan verkennen, groeide mijn gezin. Het werd de basis van mijn persoonlijke groei welke in de afgelopen vijftien jaar de kern van mijn bestaan is geworden. Ontwikkelen, leren, (uit)proberen en groeien. Ik ben een laatbloeier (o, én – volgens de kinderen cum laude – geslaagd) en dat bevalt mij meer dan prima.

En jij? Zit jij nog in de knop, bloei jij het hele jaar of volg je de getijden? En het belangrijkste, hoe voel je je daarbij? Ik ben benieuwd!

Ik wens je een maand vol bloei in alle kleuren en geuren. Geniet van wat je ziet, hoort en ruikt. Pak je pen en papier. Reflecteer en leg vast. Heb lief, groei en bloei; het levert zulke mooie verhalen op!

Laatbloeier (foto): Salvia nemorosa Mainacht