Categorie Archief: Ouderen

Een gevoel dat zich slecht laat omschrijven

Ik kan bijna staarten maken met zijn haar,’ roept een collega lachend door het openstaande raam, ‘zal ik het knippen, nu de kapper niet mag komen?’ voegt ze er knipogend aan toe. Ik weet dat ze dat nooit zomaar zou doen, mijn vaders haren knippen. […]

De rebel in ’tante Door’

Ik toets de viercijferige pincode in om de woning te kunnen verlaten. Het licht gaat op groen, ik open de deur en zet één voet over de drempel. ‘Hier is het,’ ik herken haar stem direct. Zonder me om te keren weet ik wie er […]

Tegenwind, meewind

Ik wandelde een verplicht uur buiten. Je weet wel, goede voornemens. De wind was guur en hard. De mij passerende fietsers verdwenen snel uit het zicht. De mij tegemoetkomende fietsers kwamen traag trappend, wiebelend op het zadel en met rood verhitte gezichten langzaam dichterbij. Hun […]

Vergeet jij mij niet?

‘Dat ik hier niet zelf naar buiten kan, daar kan ik met de pet niet bij.’ De kwieke zeventigplusser trekt de rits van zijn jas omhoog en kijkt mij wanhopig aan. Hij staat naast de tafel waar ik met een mevrouw zit te praten. ‘Dat […]

En alleen de vogels

‘En alleen de vogels vliegen van Oost- naar West-Berlijn. Worden niet teruggefloten, ook niet neergeschoten. Over de muur, over het IJzeren Gordijn, Omdat ze soms in het westen soms ook in het oosten willen zijn. Omdat ze soms in het westen soms ook in het […]

Eropuit in de jaren 60

Herinneringen aan … [deel 19] Tot op de dag van vandaag zijn er jonge mensen die vragen of mijn ouders echt zo met ons gingen rijden. ‘Ja,’ reageer ik dan, ‘dat was in de jaren 60 heel gewoon.’ Waarna zij me ongelovig aan blijven kijken […]