Bij IVF behandeling één, bleef er geen enkele embryo in mijn baarmoeder in leven. Tijdens de tweede behandeling vond in het glazen schaaltje geen van de zaadjes zijn weg naar een eitje. En ik had best veel eitjes afgeleverd, wel een stuk of twintig. Bij behandeling drie werden er drie embryo’s teruggeplaatst in de baarmoeder. Na een week of vier kreeg ik een echo, één kloppend hartje en twee zuchten van verlichting.
Negen geweldige maanden later(kon ik maar altijd zwanger zijn) en vele kilo’s zwaarder, beviel ik om half vier ’s nachts van een zoon. Onze prachtige zoon. Grote bruine ogen, zwarte haartjes, 4350 gram zwaar en 54 cm lang. Er wordt gezegd dat IVF kinderen over het algemeen een lichter geboortegewicht hebben dan kinderen verwekt op natuurlijke wijze. Onze twee IVF kinderen zijn een uitzondering op deze regel (zoon twee woog tien pond bij zijn geboorte).
- Zijn lievelingseten is vruchtenhagel. Dat klopt. Er ging destijds niets anders op de boterham.
- Vlees lust hij echt niet. Zijn maaltijden draaien nu juist om het vlees. De rest wordt vervloekt.
- Zijn lievelingsdier: zijn schaap. Hm… dat is nog steeds zo (niet verder vertellen!).
- Later wordt hij Sinterklaas. ‘Mam, wilde ik dat écht?’
- Zijn grootste droom is om in een vliegtuig te zitten. Na de luchtzakken boven New York, twee jaar geleden; nooit meer!
- ‘Lievelingsprogramma Dóra?’ Gewoontegetrouw begin ik te zingen: ‘Dora Dora, klik op Dora! Wees niet bang, het lukt je, het wordt een heel leuk stukje!’
- Een meisje uit zijn klas (dat ik niet bij naam mag noemen) tekent bij zijn naam een hartje. ‘Dat ik met háár verkering had, hihi!’
- Hij is een groot fan van zijn broertje. Zijn broertje dat alles durft en nergens voor terugdeinst. Zijn broertje is zijn beste vriend. Gelukkig, zien we een paar bladzijden verder, het is wederzijds.
In zijn boekje wensen de meeste klasgenoten hem een gelukkig leven. En dat hij groot en sterk wordt. Hij is al een eind op weg. Ik ben zo benieuwd naar zeven jaar verder. Maar laat het alsjeblieft niet te snel gaan…
