Het bloed kruipt waar het niet gaan kan. Het moeten toch mijn genen zijn die de voorliefde voor eten en dus ook voor de Oostenrijkse Kaiserschmarrn hebben bepaald.
Na mijn vorige blog kreeg ik de vraag hoe ik die Kaiserschmarrn dan maak? Het verstrekken van ‘ons recept’ lijkt dan ook een logisch vervolg.
Eén van de eerste kookboeken die ik kocht, was: ‘Het grote boek met de heerlijkste internationale gerechten’. Ik herinner me dat ik dit boek kocht, omdat ik tijdens het Island Hoppen op de Griekse Cycladen zo verzot op moussaka en gevulde wijnbladeren was geraakt, dat ik eenmaal thuis moest weten hoe ik deze gerechten zelf kon maken. Ik beschikte nog niet over internet en de bijbehorende eenvoudige zoekfuncties, dus werd het speuren in de boekhandel naar het meest geschikte kookboek. Ja, zo ging dat in 1989. Het kookboek is nu nog tweedehands verkrijgbaar, bij Antiqbook. Dat zegt wel iets over het boek, en over mijn leeftijd.
Gelukkig zegt het niets over het recept van de Kaiserschmarrn, dat uiteraard onder het hoofdstuk Oostenrijk bleek te staan. De Kaiserschmarrn die wij sindsdien regelmatig hebben gemaakt. Voor onszelf, voor de kinderen en voor onze gasten.
Dit heb je nodig:
- 4 eetlepels rozijnen in rum geweld
- 250 gram bloem
- Een snuf zout
- 4 eierdooiers
- 2 eetlepels suiker
- 150 – 250 ml koude melk
- 4 eiwitten
- 4 eetlepels boter
- Poedersuiker
- Pruimencompote (Zwetschgenröster) of perzikpartjes (uit blik)
Zo maak je de Kaiserschmarrn:
- Roer de bloem, het zout, de eierdooiers, 1 eetlepel suiker en zoveel melk door elkaar dat er een dik vloeibaar beslag ontstaat
- Klop de eiwitten stijf met de rest van de suiker en schep het eiwitschuim door het beslag
- Smelt de boter in een koekenpan
- Schenk ongeveer ¼ van het beslag in de pan
- Strooi er ¼ van de in rum gewelde rozijnen over
- Bak de pannenkoek tot de onderkant bruin en knapperig is
- Keer de pannenkoek en bak de andere kant
- Trek de pannenkoek vervolgens met 2 vorken in stukjes
- Schep de stukjes nog een minuutje om totdat alle kanten een bruin laagje hebben.
De Schmarrn kun je het best direct eten, goed warm en met veel poedersuiker zijn ze op hun best. Eventueel serveren met een compote van pruimen of appel, of partjes perzik. Maar zonder fruit smaken de Schmarrn ook heerlijk.
Rest mij nog heel eerlijk te zijn. Niet ik, maar mijn man is de Kaiserschmarrnbakker bij ons thuis. Hij is de enige persoon die ze net zo lekker kan maken als de kok op de Egger Alm. En misschien zelfs nog wel lekkerder… 😉
