‘Gaat u met mij mee?’ vraag ik.
‘Ben je gék, we hebben nog niet eens thee gekregen!’ krijg ik als reactie.

De doorgaans opgewekte, keurige en welbespraakte mevrouw B. is geïrriteerd. Ze is ruim in de 90, maar zeker niet vergeetachtiger dan passend bij haar leeftijd.

‘Wel waar, hoor. U hebt uw thee al op!’ zegt een passerende verzorgster.
‘Niet waar!’
‘Vanmorgen wel!’
‘Ja, om 7 uur.’

Ik zie een tafel met lege theeglazen, naast goed gevulde sap- en waterglazen en pap- en ontbijtborden. Het bord en het sapglas van mevrouw B. zijn op een kruimel en een slok na leeg en om verder theeleed te voorkomen, opper ik: ‘Komt u anders bij ons een kop koffie, of thee, drinken?’

‘Zal ik? Ach, ja, laat ik dat dan maar doen,’ zegt ze en ze kijkt me nu pas echt aan. ‘Ach, meisje toch, wat zit je haar vandaag… énig, zo lang!’ Even van mijn stuk gebracht door dit ‘compliment’, ik heb net 20 minuten mét tegenwind door de stromende regen gefietst, besluit ik vriendelijk te bedanken. Een nieuwe welles-nietesdiscussie vermijdend.

Aan de activiteitentafel starten we met het nieuws van de dag. Iedereen is van mening dat dit alleen maar kommer en kwel is en ik kan niemand ongelijk geven. We gaan snel door met een ouderwets rondje Pim Pam Pet.
‘Iets dat kan groeien met een P?’ is de vraag.
‘Penis!’ Je zou denken, dat komt bij één van de mannen vandaan, het is mevrouw B.
‘Ja, dat zei ze écht,’ zegt één van de heren die mijn verbaasde gezicht opmerkt.
Bij het dobbelspel dat volgt, wordt ‘geel’ gegooid en uit dezelfde hoek als zo-even klinkt (ik durf niet met zekerheid te zeggen uit welke mond): ‘Geil!’
Met vul aan: ‘Een oude bok lust … ook nog wel eens een groen blaadje!’ weten de kerels in het gezelschap dan wel weer raad. Maar mevrouw B. moppert erachteraan: ‘Waarom altijd de mannen? Een vrouw lust…’
‘Rood!’ roept een volgende speler. Elkaar geduldig laten uitpraten, maakt hier geen schijn van kans.

Na afloop van weer een enerverende ochtend rijd ik mevrouw B. terug naar haar huiskamer.
‘Gezellig hoor, was het,’ zegt ze onderweg.
‘Fijn,’ reageer ik.

Terwijl we binnenwandelen, vraagt een verzorgster vrolijk aan haar: ‘Was het leuk vandaag?’
‘Ach, tja. De waarheid? Er was geen zak aan. Ik miste compleet de jeu.’
Ik stap opzij en grap: ‘Zeg, ik sta nog achter u, hoor!’
Dat vindt ze wel geestig en glimlachend pakt ze mijn hand: ‘Ach, jullie bedoelen het goed, toch?’ En in één adem door: ‘Theetijd!’

Foto: igoodmorning.net