Ik hoor verrukte kreetjes en sla mijn handen voor mijn mond. Zoveel taartjes heb ik nog nooit gezien. Ik tel tot 25 stuks en vind het dan wel genoeg. Ik slik. Rechts van mij staat Geert gespannen op zijn tenen heen en weer te wiebelen, hij maakt zachte smakgeluidjes. Het maakt me misselijk. Een paar passen achter mij is de deur, daar zou ik kunnen ontsnappen. Maar de taartjes in schreeuwend zoete kleuren nemen mijn blik gevangen. ‘Hier blijven jij!’ roepen ze. Het is het laatste wat ik wil.

‘De roze zijn voor mij!’ Ciska klapt van opwinding in haar handen. De bananensoes komt ongevraagd mijn richting uit en wiebelt gevaarlijk op zijn bordje. Hoe red ik mij hieruit? De mierzoete geur bedwelmt mijn reactievermogen en voor ik het weet rolt de soes over de grond. Plakkerige piekjes van geel glazuur staan fier omhoog op het grijze linoleum. Bah.

Eén hap en de hond heeft zich tegoed gedaan. Mijn opluchting is groot alleen helaas van korte duur. ‘Hier,’ zegt Ciska’s moeder, ‘die stoute hond, jij verdient een nieuwe!’ En daar zijn de anderen het roerend mee eens. Ik hoor verrukte kreetjes en sla mijn handen voor mijn mond.

~ Fictief verhaal ~

Fotoschrijven

De beurt is weer jou aan jou om te gaan schrijven. In je tekst kun je je fantasie de vrije hand geven, maar je mag natuurlijk ook schrijven over een persoonlijke herinnering. Als het maar een tekst is die betrekking heeft op bovenstaande foto. De keuze voor de vorm – proza, non-fictie of poëzie – is geheel aan jou. Kom je er niet uit? Probeer dan eens verschillende stijlen uit. Of wissel van perspectief. Wat zien we niet op de foto en wat is de rol van de fotograaf?

Wie leest je verhalen?

Dat bepaal jij! Schrijf je het liefst voor jezelf? Prima! Wil je dat anderen jouw Verhaal Achter de Foto kunnen lezen? Deel deze dan via Social Media met #fotoschrijven1.

Smaakt het naar meer?

Kijk dan eens bij de diverse schrijfactiviteiten van Het Verhaal Achter.

Schrijf je mee?

Gewoon doen!