Verliefd op je moeder, verliefd op de juf, verliefd op het liefste meisje van de klas, verliefd op je verloofde, verliefd op je vrouw. En dan ineens ben je op leeftijd en begeef je je tussen een handjevol 90-plussers in een verzorgingshuis. Veel vrouwen, weinig mannen. Met wie je opstaat, eet, tv kijkt, activiteiten doet, moppert, lacht, een stuk geschiedenis deelt en tegen wie je welterusten zegt.
Ik bevind mij in de activiteitenruimte van het verzorgingshuis. Samen met een handjevol vrijwilligers en een clubje enthousiaste 90-plussers doen we een gezelschapsspel. Ik zit naast mevrouw X. Schuin tegenover ons aan tafel zit meneer Y.
‘Zit hij nou te slapen?’ vraagt mevrouw X zachtjes aan mij.
‘Wie bedoelt u?’ vraag ik.
‘Hij, daar,’ en ze wijst naar meneer Y. Meneer Y zit rustig voor zich uit te kijken en wacht geduldig tot hij weer aan de beurt is om te gooien.
‘Volgens mij is hij gewoon wakker,’ zeg ik en ik vraag me af waarom mevrouw X zich ineens om meneer Y bekommert. Dat heb ik haar nog niet eerder zien doen.
‘O, ik dacht het,’ is haar enige reactie.
Meneer Y kijkt nu vriendelijk onze kant op en tovert een glimlach tevoorschijn. Eerst naar mij, ik knik terug. En dan naar mevrouw X. Ik kan niet zien of ze zijn glimlach beantwoord. Niet veel later buigt mevrouw X zich naar mij toe. Op fluistertoon en een beetje lacherig zegt ze: ‘Hij heeft gisteren gevraagd of ik omgang met hem wil.’
‘Echt waar? En wat heeft u geantwoord?’ lach ik terug.
‘Nee, natuurlijk!’ en we giechelen, bijna samenzweerderig.
Ach. Arme meneer Y, denk ik wel terwijl ik lach. Ver in de negentig en dan nog een blauwtje lopen. Mevrouw X’s resolute nee, maakt dat ik niet durf te vragen waarom ze nee heeft gezegd. De plek waar we zitten lijkt me sowieso niet geschikt om zo’n delicaat onderwerp uitgebreid te bespreken. Bovendien hoeft ze mij niets te verklaren.
We spelen verder, drinken koffie en luisteren naar liedjes van vroeger. Een kwartier voor tijd staat meneer Y op.
‘Gaat u al?’ vraagt een van de vrijwilligers.
‘Nee, hoor, ik kom zo terug!’ zegt hij vrolijk.
‘U gaat naar het toilet?’ vraagt een ander.
‘Ja-ha, ik moet POEPEN!’ roept meneer Y terwijl hij gesteund door zijn rollator de ruimte uitsloft. De groep barst in lachen uit. En mevrouw X? Ze draait zich voor de derde keer naar me om en kijkt me veelbetekenend aan. Zoals alleen vrouwen dat naar elkaar kunnen doen, als het gaat over mannen.
Foto: Film ‘Up’ (2009)
7 Reacties
🙂
Wat een heerlijk verhaal…’omgang’… 😉
@Carla Mooi, hè? Je zou het taalgebruik ‘van vroeger’ soms bijna vergeten…
Hoe ouder hoe komischer! Ik had haar veelbetekenende blik wel willen zien.
@Monique Ik denk dat je hem je wel voor kunt stellen! 😉
Snap het hélemaal 🙂
Mooi sfeerbeeld en leuk verhaal.
@Marjon Dank je! 🙂