‘Dat heeft toch niemand door,’ mijn zus Lies haalt energiek haar schouders op, ‘vorig jaar ging het ook goed.’
Ik twijfel. Nergens in de wedstrijdreglementen staat een verbod op dat wat wij gaan doen. Toch voelt het oneerlijk. Ik houd me altijd aan de regels. Lies een broek en trui aan laten trekken van vader; is dat wel geoorloofd?
‘Mooi,’ ze straalt bij het vastknopen van de stropdas, ‘ik ben er klaar voor.’
‘Die pieken,’ ik wijs naar papa’s muts, ‘weg ermee.’

Bij de ijsbaan komt Lies direct in beweging. Misschien heeft ze toch gelijk. Haar lichaam is grof, haar bewegingen wild. Bij het remmen spatten kleine stukjes ijs in het rond. In het voorbijgaan trekt ze me de baan op.

Eenmaal aan de beurt, vergeet ik de omgeving. De muziek schalt uit de luidsprekers en ik voel me de koningin van het bal als we synchroon bewegen over het gladde ijs. Lies lift mij waardig boven haar hoofd en kort daarna maak ik de perfecte pirouette. We sluiten af met een halve cirkel op één schaats en dan weet ik dat we betrapt zijn. Daar aan de kant, hoor ik het: ‘Wie doet er nou zulke stomme kleren aan?’

~ Fictief verhaal ~

Fotoschrijven

De beurt is weer jou aan jou om te gaan schrijven. In je tekst kun je je fantasie de vrije hand geven, maar je mag natuurlijk ook schrijven over een persoonlijke herinnering. Als het maar een tekst is die betrekking heeft op bovenstaande foto. De keuze voor de vorm – proza, non-fictie of poëzie – is geheel aan jou. Kom je er niet uit? Probeer dan eens verschillende stijlen uit. Of wissel van perspectief. Wat zien we niet op de foto en wat is de rol van de fotograaf?

Wie leest je verhalen?

Dat bepaal jij! Schrijf je het liefst voor jezelf? Prima! Wil je dat anderen jouw Verhaal Achter de Foto kunnen lezen? Deel deze dan via Social Media met #fotoschrijven5.

Smaakt het naar meer?

Kijk dan eens bij de diverse schrijfactiviteiten van Het Verhaal Achter.

Schrijf je mee?

Gewoon doen!