Ga jij weleens een wedje aan? Over wie gelijk heeft? Over wie het snelst is of het sterkst? Over wie het langst zijn lachen kan houden, wie het laatste woord zal hebben, over wie de meeste  pannenkoeken op kan of over wie de grootste zeepbel kan blazen? Nou, ik wel dus. Ik ben gek op weddenschappen. Ook al verlies ik ze met regelmaat, het competitieve gevoel begint al te gieren door mijn lijf als iemand mij vraagt: ‘Zullen we erom wedden?’

Naast weddenschappen laat ik mij ook regelmatig verleiden tot uitdagingen. Ik vind het leuk om uitgedaagd te worden. Voel me vereerd dat iemand dit met mij aan wil gaan. En ondanks het feit dat ik ook deze uitdagingen niet altijd kan volbrengen (te hoog gegrepen, te overmoedig ja gezegd, te weinig uur in een dag, et cetera) zeg ik in mijn roekeloos enthousiasme ja tegen dingen die op voorhand gedoemd lijken te mislukken.

Een maand geleden liet ik mij uitdagen om vijf van de zeven dagen in de week boven de 10.000 stappen uit te komen. Dat moest toch lukken, leek mij, zoveel is dat niet; zevenenhalf kilometer, achtentachtig minuten stevig doorlopen. De eerste weken liep ik door weer en wind. In het donker,  in de vroegte, tegen middernacht en door de vele regen die in oktober viel. Na deze moedige en schijnbaar onoverwinnelijke winst begon het na verloop toch te schuren. Een te lange werkdag, een etentje, nog een etentje, een feestje, een deadline en ja hoor, daar ging het mis.

Tegen de tijd dat het stappenplan een ongewenste wending begon aan te nemen, kwam er weer een nieuwe uitdaging op mijn pad. Ik werd uitgedaagd om dit jaar deel te nemen aan NaNoWriMo. Voor degene die niet weet wat dit is, het is een schrijfproject waarbij je jezelf een (misschien wel te) hoog schrijfdoel stelt. Gedurende de maand november. Je vorderingen houd je bij op de website waar al je buddy’s (in mijn geval gelukkig maar één) je voortgang kunnen volgen. Mijn doel is 13.000 woorden. Het is nu 5 november en ik zit op 913. Helaas tellen de woorden van dit stukje niet mee. En dat betekent dus weer dat ik als de sodemieters aan de slag moet om mijn doel te halen. Ik beloof je, op 30 november heb ik 13.000 woorden toegevoegd aan mijn project en komt het eindproduct (mijn boek) weer een stapje dichterbij. Wat denk je, gaat het me dit keer lukken? En hoe zit dat eigenlijk bij jou, hoe vaak laat jij je uitdagen? Hoor het graag en wordt vervolgd …