Ik toets de viercijferige pincode in om de woning te kunnen verlaten. Het licht gaat op groen, ik open de deur en zet één voet over de drempel.
‘Hier is het,’ ik herken haar stem direct. Zonder me om te keren weet ik wie er staat. De dame die zo veel op mijn overleden tante Door lijkt, dat zij bij onze eerste kennismaking direct het bijbehorende gevoel opriep; hartelijkheid en warmte. Als ik me omdraai, kijk ik in haar strijdlustige blauwgrijze ogen. Haar jas is hooggesloten, de tas stevig onder de arm geklemd. Met een vastberaden gezicht roept ze nogmaals over haar schouder: ‘Hiero, komt u maar mee.’
Als een gevangenisdirecteur blokkeer ik de deur. Het voelt naar. Haar vier volgelingen, waarvan één in een rolstoel, botsen op elkaar door mijn opgeworpen blokkade.
‘We moeten erlangs,’ zegt ‘tante Door’. ‘En wel onmiddellijk.’
‘Jullie moeten erlangs?’ vraag ik.
‘Ja, naar huis. Nu meteen. We weigeren hier langer te blijven.’
‘Het regent,’ zegt een ander.
‘Tante Door’ tuurt langs mij heen naar buiten en vraagt: ’Is dat zo?’
‘Ja, het regent hard.’ zeg ik naar waarheid.
‘In dat geval verzoek ik u vriendelijk om ons een slaapplek aan te bieden zodat wij niet door dat weer naar huis hoeven fietsen.’
‘Dat regel ik voor jullie,’ beloof ik.
‘Mooi. Probleem opgelost. We gaan.’ ‘Tante Door’ draait zich om en loopt richting huiskamer. De volgers stellen mij nog wat prangende vragen.
‘Dus we kunnen hier blijven?’
‘Absoluut.’
‘Laat u het dan aan mijn vader weten?
‘Dat ga ik gelijk doen.’
‘Geregeld,’ roept ‘tante Door’ nogmaals tevreden over de gang.
Waarna het rebellenleger gerustgesteld de strijdbijl voor even begraaft. Ik kom ervoor vandaag gemakkelijk vanaf.

Het thema van de Boekenweek 2020 staat in het teken van hen die ons voorstellingsvermogen vergroten: de rebellen en dwarsdenkers onder de schrijvers. Schrijvers die met hun boeken aanzetten tot nadenken, zodat lezers begrip ontwikkelen voor anderen en minder vasthouden aan vooroordelen. Tijdens De Verhalentafel op 7 maart schreven de deelnemers over de rebelse daden in hun leven. Eerst was er de twijfel; hadden ze die wel beleefd? Waren ze weleens in opstand gekomen? Gevolgd door de ontdekking dat de herinnering er wel degelijk was. Soms groots en emotioneel, soms klein en grappig dapper. Ze kwamen in opstand tegen een collega, een familielid, een leraar, een ouder en overheidsregels. Ze durfden op te staan tegen het heersende gezag. Ze eisten rechtvaardigheid voor zichzelf maar in ieder geval altijd voor anderen. Ze gooiden een steen in de vijver. Met de verhalen hielden de schrijvers elkaar en mij een spiegel voor. Wie zijn wij? Hoe maken wij het verschil?

‘Tante Door’ is geen schrijfster. Rebels is ze wel, nu in ieder geval en vroeger hopelijk ook. Ze komt op voor anderen, springt op de barricades en voert strijd. Op een rustige, beschaafde manier. De wereld heeft meer rebellen nodig, net zo dapper als ‘tante Door’ en de verhalenschrijvers van mijn schrijfgroepen.

Ik wens je een rebelse maand met af en toe een kleine verstoring in de vijver; het levert zulke mooie verhalen op.