Herinneringen aan… [deel 15]
‘Lieve Jacqueline,
Groot worden kleine meid,
Is maar een kwestie van geduld,
Groot zijn mettertijd,
Daar is een leven mee gevuld.
Heel veel geluk je toegewenst van
Oma Polleke’
Veertig jaar geleden schreef mijn oma dit versje in mijn poëziealbum (of poesiealbum). Veel begreep ik toen nog niet van de betekenisvolle tekst. Ik was vooral trots dat ze zo’n prachtig handschrift had en de allerliefste plaatjes erbij had geplakt. Ik kon er lang naar kijken.
De geschiedenis van het poëziealbum gaat ver terug. Ruim 400 jaar geleden leven in Duitsland veel bereisde, mannelijke studenten. Zij laten hun Bijbels signeren door medestudenten en professoren. Vaak komt bij de handtekening een klein versje of een tekening. Als deze trend wordt opgemerkt, verschijnen er Bijbels met meerdere blanco bladzijden voorin.
Als deze Bijbels niet meer voldoen, volgt een boekje met alleen blanco pagina’s: een Album Amicorum. De albums worden steeds mooier gevuld en versierd met illustraties en gedichten. Het album wordt een heus statussymbool, het is een uiting van een gerespecteerde vriendenkring en zakelijke relaties (de voorloper van de social media).
Eind 18e eeuw vervangt een doosje met daarin een losbladig systeem het album. En, ook niet onbelangrijk om te weten, het gebruik ervan wordt langzaamaan door de vrouwen overgenomen. Liefdespoëzie is de tendens. Het losbladig systeem is geen lang leven beschoren en een echt boekje doet zijn herintrede.
Aan het eind van de 19e eeuw hebben de meisjes het poëziealbum helemaal overgenomen en krijgt het album de vorm en inhoud die de meesten van ons wel kennen. Eerst mag de familie er iets inschrijven. Daarna zijn pas de vriendinnen, de juf of de meester aan de beurt. Lieve gedichtjes en mooie plaatjes. Met iemands poëziealbum dien je met veel respect en zorg om te gaan!
Had jouw (groot)moeder een poëziealbum?
– Heb je er vroeger weleens in mogen kijken?
– Is het bewaard gebleven?
– Hoe trots was zij op de versjes, speciaal voor haar geschreven?
En hoe zit dat eigenlijk met jou? Wat zijn jouw herinneringen?
– Heb jij een poëziealbum gehad?
– En heb je het misschien nog in je bezit?
– Ken je nog versjes uit het poëziealbum?
– En heb je een versje of plaatje met een speciale herinnering?
Er valt nog zoveel te vertellen!
Heb je hulp nodig? Kijk dan eens bij Levensboek of Cursus Levensverhalen schrijven!
Foto: Privébezit – versje van mijn grote zus 🙂
Bronnen:
http://kunst-en-cultuur.infonu.nl/geschiedenis/30650-van-album-amicorum-tot-poesiealbum.html
Mien Westerdiep – http://www.menterinfo.nl/node/8134
2 Reacties
Geachte Mevrouw Westerdiep, ik ben in het bezit van twee poëziealbums van oudtantes. Mijn eigen poeziealbum is helaas verloren gegaan. Heeft u interesse in die twee oude albums? Ik vrees, dat mijn kinderen er geen belangstelling voor hebben en ze weggooien als ik er niet meer ben.. Met vriendelijke groet,
J.M. Schmal-Teunissen
Beste mevrouw Schmal,
Hartelijk dank voor uw bericht, ik heb het doorgestuurd naar mw. Westerdiep.
Hartelijke groet,
Jacqueline van Zwieteren