‘Wat zie je dan?’ fluister ik terug.
‘Ssst… Zo’n ouderwets vrouwtje… met zo’n ouderwets kinderwagentje…’
Lang geleden, toen mijn tweede zoon bijna vijf jaar was, kwam hij op een nacht tussen mijn man en mij in bed liggen. Hij was ziek en had koorts. Ik heb de gave om overal doorheen te slapen, dus viel zijn aanwezigheid mij pas op toen hij mij zachtjes heen en weer schudde en in mijn oor fluisterde: ‘Mam… daar… achter je bed… ’
Dat ik in die tijd geen moment van mijn nachtrust kon missen was duidelijk. Mijn zoons opmerking resulteerde in niet veel meer dan een afwezig: ‘Oh… ja… geeft niet joh… ga maar weer lekker slapen’. Een geroutineerde aai over de bol en dat was het. De volgende dag herinnerde mijn zoon mij aan zijn waarnemingen. Omdat hij ziek was troostte ik hem, en mijzelf, met de gedachte dat hij een nare droom had gehad. Veroorzaakt door de koorts.
Ik houd niet zo van de verhalen over paranormale activiteiten. De oorzaak daarvan is al terug te leiden naar toen ik een meisje van elf jaar was en ik mijn zus en oudste broer samenzweerderig hoorde praten over de nachtelijke verschijning van mijn overleden opa aan het bed van mijn zus. Ik deelde de slaapkamer met mijn zus en deed geen oog meer dicht.
Onlangs zei mijn zoon dat hij dat vrouwtje destijds echt heeft gezien – en later nog weleens. En dat het niet zo leuk is dat ik daar vaak lacherig over doe. Ja; lacherig van de zenuwen! Het was wel MIJN bed waar hij de dame had zien lopen!
Tijd voor wat bewijs aantonend speurwerk, het moest een kwestie van koorts zijn! Mijn zoektocht op internet resulteerde in het volgende: Veel jonge kinderen tussen de leeftijd van 2,5 en 5 spreken over geesten die ze vooral ’s nachts waarnemen.
De spirituele hoek zegt hier over: In de spiritualiteit gelooft men dat er een tastbare en ontastbare wereld is. Kinderen zijn net neergedaald uit het ontastbare en hebben er nog een sterke band mee. Voor hen is het ontastbare even echt als het tastbare. Daarom kunnen ze de ontastbare wereld ook nog altijd waarnemen.
En dit zeggen de wetenschappers: Paranormale waarnemingen zijn soms normale dingen die we anders waarnemen. De kleuterleeftijd is een verwarrende tijd voor veel kinderen. De hersenen verwerken ’s nachts de emoties en indrukken van overdag. Op het moment tussen waken en slapen komen deze indrukken bovendrijven. Doordat de hersenen dan op een lager pitje werken, is er alleen de waarneming van deze indrukken die vermengd worden met de realiteit. De kamer is ’s nachts vaak donker of schemerig en hierin kunnen al snel menselijke gedaantes herkend worden. Soms is er echter ook een medische oorzaak: koortsaanvallen leiden vaak tot hallucinaties.
‘Zie je nou wel!’ stel ik onszelf gerust. Hier is het bewijs. De koorts leidde tot de hallucinatie.
Ik wil er natuurlijk nooit aan denken, maar doe het stiekem toch weleens. Zou er hier wellicht een boerderijtje hebben gestaan? Hier op de plek van ons nieuwbouwhuis, op de drooggemalen polder uit de achttiende eeuw? Waar een vrouwtje met haar boerengezin in gehuisvest was? Een ouderwets vrouwtje met een ouderwets kinderwagentje? Wie weet.
* * *
Bron: http://mens-en-samenleving.infonu.nl/ouder-en-gezin/37936-kinderen-en-paranormale-waarnemingen.html
Foto: http://www.oudekinderwagens.nl/
Foto: http://www.oudekinderwagens.nl/
