Hij is er, altijd. Al sinds ik lang geleden voor het eerst op de stranden van Zuid Europa kwam: de strandverkoper.

Zo ook afgelopen zomer in Sirolo. Met mijn strandjurk nog aan, zie ik hem links in mijn vizier opduiken.
  ‘Asciugamano? Asciugamano?’ versta ik niet. Dat is ook niet nodig want ik begrijp hem zo ook wel. Over zijn arm houdt hij een aantal mooi gedrapeerde badlakens met schreeuwend lelijke kleuren.

Ik weet het, ik ben aan zet: ‘No, grazie.’
  ‘No?’
  ‘No, grazie.’
  ‘No? Qualità! Qualità!’
  ‘No, no, we already have beachtowels of a good quality,’ zeg ik met een blik op de verschoten badlakens die verspreid over onze strandplek liggen.
Hij kijkt ook en zegt nogmaals, wijzend op zijn voorraadje:
  ‘Qualità! Qualità!’
  ‘No!’ Ik zucht en draai me om maar voel dat hij zich niet verroert. Ik wacht even. Er gebeurt niks. Tegen beter weten in kijk ik hem aan. Ik heb met hem te doen. Dertig graden, lange broek, lange mouwen, zwaar bepakt in het mulle zand.
  ‘No?’
  ‘No, grazie!’
  ‘No? Qualità! Qualità!’

Ik pak een bal en vertrek geïrriteerd én met een schuldgevoel – wat moet deze arme strandverkoper zijn kinderen vanavond nou te eten geven? – richting zee. Laat mijn man dit verder maar opknappen. Dat doet hij, op zijn mans met zijn neus stoïcijns in zijn tijdschrift.

Een uurtje later lig ik op mijn tien jaar oude kwaliteitshanddoek te lezen in mijn boek. Ik ben net op een ongelooflijk spannend punt in het verhaal gekomen als er een schaduw valt. Verstoord kijk ik op.

  ‘Nice braccialetti. Nice bracelets, especially for you.’
  ‘No, grazie.’
  ‘Especially, for you, bracelets, good quality.’
  ‘No.’
  ‘For you! Especially…’
  ‘NO!’
  ‘No? Signoraaa, for you?’ smekend kijkt hij mij aan en ik probeer het net als hij nog één keer.
  ‘No-gra-zie-si-gno-re!’
  ‘Oké, oké, oké.’ En weg slentert hij. Dat ging makkelijk!

Maar dan draait hij zich toch weer om, laat zijn schouders hangen en slaat zijn ogen treurig neer. Zou hij er op geoefend hebben? Ik zucht en steek mijn hand op.

  ‘Signore, I would like to buy some of these.’ Ik wijs onwillekeurig iets met felle kleuren aan, laten we dit snel afhandelen.
Een brede grijns.
  ‘Ah! For you only four euros. Archi dei capelli! You make your children very happy children!’

Ik kijk iets beter naar mijn aankoop. Ja, happy children, dat denk ik ook. Paarse, gele en roze haarelastiekjes voor de jongens. Ik kan niet wachten op hun blije gezichten. Maar laten we vooral hopen dat zijn kinderen vanavond very happy children zijn, als papa met de winst van de dag de maaltijd koopt.