Als ik oud en wijs ben – en dat is een relatief begrip – hoop ik deze dan inmiddels vergeelde foto terug te vinden in mijn levensboek.

‘As far as my eyes can see
There are shadows approaching me
And to those I left behind, I wanted you to know
You’ve always shared my deepest thoughts
You follow where I go‘

‘Ach, die jongens,’ zeg ik dan krakend tegen mijn iets oudere en tevens wijze man.
‘Laat eens zien,’ zal hij met zijn leesbril op zijn neus vragen, ‘wanneer was dat ook alweer?’
‘Staat het er niet onder?’ Ik trek het boek uit zijn handen. Waarop hij het terugpakt en we beiden niet meer loslaten. Er is nog niks veranderd.
‘Hier; kerst 2004!’ moppert hij vervolgens op mij, hij heeft tenslotte zijn bril al op, terwijl ik die van mij weer eens kwijt ben. We kijken elkaar glimlachend aan.
‘Met dat kleintje, hebben we nog wat te stellen gehad,’ mijmer ik eerst.
‘Hij kreeg ook genoeg inspiratie met drie oudere broers,’ reageert mijn man waarschijnlijk, ‘of kun je je niet meer herinneren waar we ze allemaal uit hebben moeten redden?’

Dan zal ik mijn eerste opmerking bagatelliseren. – Moeders onthouden alleen de goede dingen. – Toch weet ik het nog. Alles. En van alle vier. De zorgen, de angsten. De brutale woorden. Maar ook de gezelligheid, de drukte, het plezier. De flauwe grappen. De goede gesprekken. De niet aan te slepen voedselvoorraad. Het in dit gezin wil iedereen het laatste woord. Het met de deuren smijten, de lol, het plagen en het één-voor-allen, allen-voor-één gevoel.

‘And oh, when I’m old and wise
Bitter words mean little to me
Autumn winds will blow right through me
And someday in the mist of time
When they asked me if I knew you
I’d smile and say you were a friend of mine
And the sadness would be lifted from my eyes
Oh, when I’m old and wise‘

Mijn man bladert verder door mijn boek.
‘Zal ik voorlezen?’ vraag ik. Hij knikt en ik lees een aantal passages uit mijn levensverhaal voor. Ondertussen drinken we een borrel en gooien nog een houtblok op het vuur.

‘As far as my eyes can see
There are shadows surrounding me
And to those I leave behind, I want you all to know
You’ve always shared my darkest hours
I’ll miss you when I go‘

‘And oh, when I’m old and wise
Heavy words that tossed and blew me
Like autumn winds will blow right through me
And someday in the mist of time
When they ask you if you knew me
Remember that you were a friend of mine
As the final curtain falls before my eyes
Oh, when I’m old and wise‘

Na een lange tijd – we hebben ook zoveel samen meegemaakt – leg ik het boek opzij. Ik heb veel geluk gehad; ouder en wijzer. Ik pink een traantje weg en…

‘As far as my eyes can see…‘

zal mijn man, dat ook doen.

Luister Old and Wise van The Alan Parsons Project. 1982.